Altijd doen wat nodig is om in balans te komen, dat doet een paard. Een paard onderdrukt zijn lichamelijke reacties niet. Signaleert het gevaar, dan zal het meteen vluchten. Maar is het gevaar geweken, dan gaat het ook onmiddellijk weer over tot grazen. Moet er een grens worden gesteld, dan doet het paard dat. Moet er spanning afvloeien, dan gaat het rollen of spelen. Heeft het aanraking nodig, dan vraagt het een vriend om hem te ‘groomen’. Een paard ‘ervaart’ wat nodig is en onderneemt vervolgens de benodigde actie. Zo blijft een paard in balans.

“Paarden zijn de meest veerkrachtige wezens die ik ken!”

Uitstellen en onderdrukken

Ik vermoed dat jij anders omgaat met lichamelijke en emotionele reacties dan een paard. De kans is groot dat jij als mens je lichamelijke reacties regelmatig onderdrukt en je emoties uitstelt. Met je verstand maak je daar een verhaal bij waarom dat nodig is, of beter is. Je stopt alles in een pot met een deksel erop en doet er vervolgens nooit meer wat mee. Of je laat het sudderen en dan volgt een emotionele explosie.

Je voelt dat het niet goed gaat zo. Maar je vindt geen andere manier om hiermee om te gaan. Of het voelt heel onveilig om het anders te doen. En ondertussen raak je steeds meer uit balans. Je loopt op je tandvlees.